خیلی سردر گمم.نمی دونم چرا بعضی وقتا حس میکنم براش فقط1مزاحمم.میخواد تا 10 روز دیگه گوشیشو تا بعد کنکور خاموش کنه.الکی بهش گفتم طوریم نمیشه.ولی خودم میدونم که پریشونتر از اینی که هستم میشم.تنها امیدم تنها چیزی که باعث میشه زنده بمونم اینه که فکر می کنم چند ماه دیگه این کابوس وحشتناک که زندگیمو،بهترین روزای عمرمو تباه کرده تموم میشه...اما خودشم بهتر میدونه که همونطور که خودش گفته:

گرزجهان بگذرم ازتونخواهم گذشت

سررود از پیکرم از تو نخواهم گذشت

مردمک چشم من نقش تو برخود گرفت

ور همه جابنگرم از تو نخواهم گذشت...

عاشقتم کامیم.و تاابد دلمو به شیرنی منتظر تو موندن خوش می کنم...